ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΛΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ;Aρθρο του Αριστείδη Τσιπλάκου* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΟΝ την 9 Αυγούστου Το αιώνιο πρόβλημα που απασχολεί όλα τα οικονομικά επιτελεία είναι η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, που στην Ελλάδα υπάρχει σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα. Για την επίλυση του προβλήματος αυτού, που θα άλλαζε ριζικώς την σημερινή δυσμενή κατάσταση, έχουν θεσπισθεί εκατοντάδες αναποτελεσματικών νόμων με διάφορες περίπλοκες, ακόμα και αντικρουόμενες διατάξεις, χωρίς όμως να αγγίζουν στην ουσία το πρόβλημα αυτό και οι φοροδιαφεύγοντες να μένουν στο απυρόβλητο. Η κύρια αιτία της φοροδιαφυγής είναι η αποφυγή εκδόσεων αποδείξεων, κυρίως από ελευθέρους επαγγελματίες, μεγαλογιατρούς, δικηγόρους, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους κ.λ.π. που δηλώνουν εισοδήματα 10 έως 15 χιλιάδες ευρώ, ενώ τα πραγματικά τους εισοδήματα σε πολλές περιπτώσεις είναι 20πλάσια και ακόμα περισσότερα. Όσοι επαγγελματίες φορολογούνται με 45% και άνω και οι επιχειρηματίες όταν πληρώνουν 23% ΦΠΑ 29% φόρο εισοδήματος και 100% προκαταβολή φόρου, είναι φυσικό, να προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφεύγουν την έκδοση αποδείξεων ή εκμεταλλευόμενοι την αδιαφορία των πελατών, αφού δεν έχουν κανένα κίνητρο να ζητήσουν απόδειξη, ή να χρησιμοποιούν μη νόμιμες ταμιακές μηχανές ή να εφευρίσκουν άλλους τρόπους δεδομένου ότι η εφευρετικότητα των Ελλήνων είναι γνωστή. Απόδειξη της εκτεταμένης φοροδιαφυγής είναι το γεγονός ότι η φορολογική κλίμακα κυμαίνεται από 22% έως 45% και άνω, ενώ τα ολικά ετήσια φορολογικά έσοδα σε ποσοστό του ΑΕΠ είναι μικρότερο του 22%. Αυτό και μόνο φανερώνει την μεγάλη φοροδιαφυγή κυρίως των υψηλών εισοδημάτων και τα περισσότερα έσοδα προέρχονται από την φορολογία των μισθών και συντάξεων που αποτελούν μικρό ποσοστό στο ΑΕΠ. Η μεγαλύτερη συμβολή στο ΑΕΠ είναι τα έσοδα των ανωνύμων εταιριών βιομηχανιών που σπάνια παρουσιάζουν κέρδη λόγω υπερδιογκωμένων εξόδων, των μεγάλων επιχειρήσεων, των ελευθέρων επαγγελματιών και λιγότερη η συμβολή των μισθωτών και συνταξιούχων, οι οποίοι επωμίζονται και τα περισσότερα φορολογικά βάρη, επειδή είναι οι μόνοι που δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα. Η μέχρι τώρα πείρα δείχνει ότι όταν αυξάνονται οι φορολογικοί συντελεστές μειώνονται τα Δημόσια έσοδα. Και όμως το πρόβλημα αυτό μπορεί να λυθεί ριζικά με ένα απλό τρόπο που είναι κοινωνικά αποδεκτός. Συγκεκριμένα να ψηφισθεί ένας απλός μόνιμος νόμος ο οποίος θα έχει τέσσαρες φορολογικές κλίμακες για όλες τις κατηγορίες , πλήν των ανωνύμων εταιριών. που να προβλέπει τα κάτωθι: 1 Μέχρι 30.000 ευρώ 15% 2 Από 30.000-50.000 ευρώ 20% 3 Από 50.000–100.000 ευρώ 25% 4. Από 100.000 ευρώ και άνω 30% Για τις ανώνυμες εταιρίες να θεσπισθεί ένας μικρός συντελεστής φορολογίας επί του συνολικού τζίρου και όχι επί των κερδών, ο οποίος θα καθορισθεί με διαπραγμάτευση με τον σύνδεσμο των Α.Ε. Απαραίτητος προϋπόθεση για την εφαρμογή των ως άνω συντελεστών είναι παράλληλα να κηρυχθεί με νόμο η φοροδιαφυγή ως ιδιώνυμο αδίκημα και μάλιστα ως κακούργημα, με ελάχιστη ποινή 3 έως 10 χρόνια με σημαντικό πρόστιμο ανάλογα με την φορολογική παράβαση, σύστημα που εφαρμόζεται με επιτυχία στην Αμερική. Με την θέσπιση των ανωτέρω είναι σίγουρο ότι θα ανακουφισθούν οι ασθενέστερες οικονομικές τάξεις και οι μόνοι που θα θιγούν είναι οι φοροδιαφεύγοντες , γιατί κανένας δεν θα ρισκάρει να διαπράξει και την ελάχιστη φορολογική παράβαση, ή να αποκρύψει εισόδημα, έχοντας γνώση των συνεπειών του νόμου. Το τελικό και σίγουρο αποτέλεσμα είναι η βέβαια αύξηση των Δημοσίων εσόδων και ο πολίτης θα αποκτήσει φορολογική συνείδηση που σήμερα είναι ανύπαρκτος. Ακόμα θα αυξηθούν οι επενδύσεις τόσο των ξένων επενδυτών όσο και των Ελλήνων, αφού δεν θα υπάρχει το αντικίνητρο της μεγάλης φορολογίας για την αύξηση των δραστηριοτήτων τους. Άλλο επώδυνο μέτρο που μπορεί με διαφορετική εφαρμογή να έχει αποδοχή από τους πολίτες και να επιφέρει περισσότερα έσοδα είναι η φορολογία των ακινήτων που έχει προκαλέσει και τις μεγαλύτερες αντιδράσεις. Τα 2,5 περίπου δίς που ευελπιστούν να εισπράξουν από τα ακίνητα, μπορούν να τα αφαιρέσουν από τις ετήσιες χορηγήσεις του Δημοσίου στην τοπική αυτοδιοίκηση και να αναθέσουν την είσπραξή τους στους Δήμους από την φορολόγηση των ακινήτων που ανήκουν στους δημότες τους. Είναι μια σωστή πρόταση την οποία έχω αναφέρει πολλές φορές, αλλά και την έχει θεμελιώσει ο Στέφανος Μάνος σε σχετικό δημοσίευμά του. Με την αλλαγή αυτή θα περιοριστεί η σπατάλη στην τοπική αυτοδιοίκηση, που συχνά αντιμετωπίζουμε, γιατί ο κάθε Δήμαρχος θα είναι πολύ επιφυλακτικός να σπαταλήσει χρήματα που προέρχονται από τους Δημότες του και όχι από το κράτος. Οι δήμαρχοι γνωρίζουν τους συμπολίτες τους και θα τους φορολογήσουν ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες και θα φροντίσουν να περιορίσουν τις δαπάνες τους ώστε μην επιβαρύνουν υπέρμετρα τους πολίτες. Με τα απλά αυτά μέτρα να είναι βέβαιη η Κυβέρνηση ότι σε όλες τις προσπάθειές της, θα έχει την πλήρη συμπαράσταση των πολιτών που θα δουν τα πρώτα μέτρα βελτίωσης του βιοτικού τους επιπέδου και θα εξουδετερώσει την καταστροφική τακτική των λαϊκιστών που εκμεταλλεύονται την δυσφορία των πολιτών. Tsiplakos.a@gmail.com